رقص توراجی متعلق به اوایل عصر ۱۹ می‌باشد که به نام پرنده زیبای کوهی ” توراجی” حصر گردیده است. این رقص دارای ملودی بسیار غنی وجهت دار است و بر روی مقام ماهور می‌باشد که برخی از شعبه‌های مقام ماهور در این رقص مشاهده می‌گردد: مایه ـ عشاق ـ شکسته فارس.رقص نشانگر پرواز نوعی از پرنده توراجی است. “توراج” با آرامش در پرواز است که ناگهان شکارچی آن را نشان گرفته و میزند. پرنده زخمی شده رفته‌رفته ضعیف‌تر گردیده و بر روی صحنه در لرزش و تلاطم است که درنهایت طاقت خود را از دست داده و بر زمین می‌افتد. پس از چندی مجدداً نیروی خود را به دست آورده، با احساس شادی و نشاط پرواز نموده و دور میزند.
در این رقص تمامی حرکات رقاص نشانگر پرواز و حرکت روان ” توراجی” در آسمان است. باز شدن انگشتان رقاص به جهات مختلف و خم شدن دست‌های آن به سمت عقب نمایشگر تصویری از بال‌های توراجی است. این رقص را اولین بار خانم امینه دلبازی اجرا نموده است.
