یکی از رقص‌های کهن خانم‌ها در آذربایجان است. آهنگ آن تا حدودی به رقص«نعلبکی» شباهت دارد.
تاریخچه
مبدع و اولین اجرا کننده آن «طیب دمیروو» نوازنده قارمان(آکاردئون) صدادار بوده است. که در اجرای نوازنده معروف قارمان «قیزخانیم داداشووا» در یادها ماندگار شده است. این رقص برای اولین بار در سال ۱۹۳۷ میلادی توسط «سعید رستموو» نت گذاری شده است.
ویژگی‌ها
توسط گروه خانم‌ها اجرا می‌شود. وضعیت زندگی خانم‌ها را همراه با حرکات جذاب و شیرین فراوان به نمایش می‌گذارد. در حالی که دخترها به ترتیب پشت سر هم وارد صحنه می‌شوند، با رقص خودشان مادر شوهر غرغرو، خانم حیله‌گر جوان یا دختر و عروس را به نمایش می‌گذارند. ویژگی‌های اصلی این رقص تغییر ناگهانی حرکات آرام و سنگین به حرکات سریع و پر جنب‌وجوش است. همچنین burcutma(تاباندن کمر)، بشکن زدن، حرکات عشوه‌گرانه با چشم و ابرو نیز به‌وفور در این رقص استفاده می‌شود. هنگام رقص به اجرا کننده اجازه حرکت کردن به اندازه دلخواه داده می‌شود.
«اوزییر حاجی بیوو» این رقص را در اپرای «او اولماسین، بو اولسون» در سال ۱۹۱۱ وارد صحنه عروسی گلناز کرده است.
