رقص واژه ای لاتین به معنای عکس العمل است. یعنی عکس العمل انسان در برابر نیروهای ماورای طبیعت که همراه با آن افکار و احساسات را نشان می دهد.
یکی از انواع رقص های آذری میصری نام دارد. این رقص ملودی شبیه به مارش ( نوعی موسیقی است که حالت نظامی دارد و دارای ضرب آهنگ قوی و منظم است) دارد. این سبک رقص حکایت از عاشق های آذربایجان می کند که در آن حرکات فشرده، غرورآمیز، سنگین و در عین حال بسیار سخت و جذاب است. میصری نام شمشیری عربی است که به کواروغلو هم معروف است. این رقص اغلب توسط آقایان اجرا می شود و نشان از غرور مردانه دارد.
رقص کوراوغلو به یاد قهرمان افسانه ای دوران فئودالی آذربایجان به این اسم نامگذاری شده است. کوراغلو نام های دیگری مانند،کوراوغلونون قایتارماسی، کوراغلونون باغیرتیسی،… دارد. همچنین در ورزشهای باستانی و زورخانه همراه با حرکات موزون رایج بوده است. تکامل تدریجی رقص از حرکات موزون و پریدن از آتش تا انجام مراسمی با فرمهای بدیع، حرکات ظریف، پانتومیم و تقلید و نقل، راه درازی را پیموده است. این سلسله از حرکات بامعنا،مفهوم و مضمون شکار، کمین، ردیابی،گرفتن و جنگیدن و با تمثیلهایی چون فرا رسیدن بهار،بیداری طبیعت، کاشت، برداشت، باغ چینی، صید ماهی، کومه سازی و در نهایت درحرکات موزون پهلوانی و حماسه های با شمشیر کوراوغلو، با سینه ای فراخ، با نگاهی به دوردست، مغرور و گاه آرام، گاه تند، پایکوبان، با پرشها و جهشهای سریع و نشانی از مهارتهای جنگی، باریتم تند طبل ها، به اوج میرسد.
ترکیب رقص کوراوغلو (قهرمان مبارزه با ظلم و ستم) با حرکات موزون رقص ناز اِلَما (ناز نکن) و رقص لزگی توسط هنرمندان آذربایجانی رقص دلنشینی را پدیدآورده است. بدین صورت که:
- روی پنجه پا می‌ایستند سپس قدرت را از نوک پا می‌گیرند و به طرف سینه می‌کشند و آن را داخل سینه می‌کنند که علت ایستادن روی پنجه داشتن قامتی کشیده و سرعت عمل بالا می‌باشد و همچنین جلو بودن سینه نشانگر سپر برای دفاع از خاک و ناموس می‌باشد.
- شکم را داخل می‌کشند و سینه را جلو نگه می‌دارند.
- دست‌ها را باز و سر را بالا نگه می‌دارند و به طرف جلو نگاه می‌کنند که دست‌های باز نشانگر سپر برای دفاع از خاک و نشانه آزادی و تمایل به پرواز است.
- سر را بالا نگه می‌دارند تا نشان دهند ملتی همیشه سربلند هستند.
- طریقه نگه داشتن دست‌ها بدین صورت است که در سه زاویه مختلف حتماً باید نود درجه باشد.
